Cum ageremus, inquit, vitae beatum et eundem supremum diem, scribebamus haec.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quod quidem iam fit etiam in Academia. Longum est enim ad omnia respondere, quae a te dicta sunt. Idemne potest esse dies saepius, qui semel fuit? Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Duo Reges: constructio interrete.

Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia.

Quod ea non occurrentia fingunt, vincunt Aristonem;

Quod enim testimonium maius quaerimus, quae honesta et recta
sint, ipsa esse optabilia per sese, cum videamus tanta
officia morientis?

Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret?
Est autem etiam actio quaedam corporis, quae motus et status naturae congruentis tenet;
Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.
Quorum altera prosunt, nocent altera.

Quare attende, quaeso.: Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris.
Idem adhuc;: Itaque sensibus rationem adiunxit et ratione effecta sensus non reliquit.
Easdemne res?: Crasso, quem semel ait in vita risisse Lucilius, non contigit, ut ea re minus agelastoj ut ait idem, vocaretur.
Bork: Positum est a nostris in iis esse rebus, quae secundum naturam essent, non dolere;

Ita ne hoc quidem modo paria peccata sunt.
Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis?
Laelius clamores sofòw ille so lebat Edere compellans gumias ex ordine nostros.

Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Non est igitur summum malum dolor. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Nam et complectitur verbis, quod vult, et dicit plane, quod intellegam; Nam illud vehementer repugnat, eundem beatum esse et multis malis oppressum.

Portenta haec esse dicit, neque ea ratione ullo modo posse vivi; De hominibus dici non necesse est. Diodorus, eius auditor, adiungit ad honestatem vacuitatem doloris. Non ego tecum iam ita iocabor, ut isdem his de rebus, cum L.